Lista sierpniowych nowości wydawniczych prezentuje się nieco bardziej okazale aniżeli lipcowa. Tym razem w nieprzebranym morzu zapowiedzi książkowych udało mi się wyszperać aż 8 pozycji, które mnie z różnych względów zaciekawiły. Może któraś z poniższych książek i Was zainteresuje? A może macie swoje własne typy? :)
 |
| Widok z wieży na górze Zawodna i dumna sylwetka Ostrzycy |
Czy wiedzieliście o tym, że na Dolnym Śląsku, a dokładniej w Sudetach Zachodnich, roztacza się Kraina Wygasłych Wulkanów? Obejmuje ona obszar Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich, rozciągając się na terenach pomiędzy Legnicą, Złotoryją, Jelenią Górą i Jaworem, zajmując przestrzeń około 1300 kilometrów kwadratowych. Jest to jeden z najbardziej zróżnicowanych pod względem tektonicznym i geologicznym obszarów Polski, a jego historia geologiczna liczy sobie zawrotne pięćset milionów lat!
 |
| Zamek w Gołuchowie |
Między Kaliszem a Poznaniem, przy drodze krajowej nr 12, położona jest niewielka miejscowość Gołuchów. Nie wyróżniałaby się niczym specjalnym wśród dziesiątek innych polskich wsi, gdyby nie przepiękny zamek wznoszący się nad rzeką Ciemną (Trzemną), liczący sobie ponad czterysta lat i szczególnie związany z postacią, która tchnęła weń nowe życie - księżną Izabellą z Czartoryskich Działyńską.
 |
| Jezioro Como i Bellagio |
Jezioro Como leżące w północnych Włoszech, w Lombardii, nie jest wprawdzie największym akwenem wodnym w tym kraju – rozmiarem ustępuje Lago di Garda znajdującemu się między Wenecją a Mediolanem oraz Lago Maggiore położonemu u podnóża Alp Lombardzkich – jest jednak tym najgłębszym (średnia głębokość to 154 metry!), a zdaniem wielu również najpiękniejszym i najbardziej malowniczym.
 |
| Certosa di Pavia |
Certosa di Pavia to przepiękny, późnogotycki zespół klasztorny położony ok. 8 km na północ od Pavii. Ta istna perła architektury sakralnej i jeden z najwspanialszych zabytków Lombardii został wybudowany w XIV wieku w miejscu strategicznym – w połowie drogi między Mediolanem, stolicą księstwa, a Pavią, drugim co do ważności i znaczenia miastem, gdzie wychowywał się książę - fundator i gdzie siedzibę miał jego dwór. Stanowił istotną część jego terenów myśliwskich.
 |
| Wenecja |
Dopiero widok Wenecji
Gdy u wyjścia rozbłysła
Na czystym płótnie niebios
Wyjęta ze snu
A z kamienia i wody
Rzeczywista –
Kazał mi stanąć z zachwytu *
 |
| Widok na Weronę oraz most Ponte della Navi na Adydze |
Lecz świat mój cały mieści się w Weronie * , czyli jak to z Romeem i Julią było
Nie da się ukryć, że Werona swoje istnienie w kulturze masowej zawdzięcza Williamowi Szekspirowi, który akcję jednego ze swoich najsłynniejszych dramatów osadził właśnie w tym mieście. I chociaż on sam nigdy w Weronie nie był, jedynie poznał miasto, inspirując się dziełami innych, niezwykły wpływ tragedii Anglika na werończyków oraz turystów doprowadził do wyodrębnienia różnych miejsc, w których miały rozgrywać się perypetie dwojga kochanków.
Ostatni post tego typu pojawił się na blogu 7 lat temu... Nie wiem jeszcze, czy wrócę do cyklu na stałe, czy to tylko przejściowy kaprys. Póki co wrzucam propozycje książkowych nowości tego miesiąc (wiem, późno), które wzbudziły moje zainteresowanie i chęć jeśli nie posiadania, to przynajmniej przeczytania. Zapraszam!
 |
| Mozaiki Gaudiego w Parku Guell |
 |
| Witraż przedstawiający św. Jerzego walczącego ze smokiem z kościoła w Sybinie |
Moja podróż po Transylwanii to nie tylko pełne niezaprzeczalnego uroku średniowieczne miasteczka. Nie mogłoby w niej zabraknąć czegoś tak mocno związanego z powszechnym wyobrażeniem o tej dzikiej krainie, jak zamki i twierdze. Także te mające coś wspólnego z XV-wiecznym hospodarem wołoskim Vladem Palownikiem.
 |
| Przed wschodem słońca w Transylwanii |
Nazwa Transylwania niemal odruchowo budzi jednoznaczne skojarzenia z owianym ponurą sławą, najsłynniejszym władcą tej krainy, XV-wiecznym hospodarem wołoskim Vladem Palownikiem, który kilkaset lat później stał się inspiracją dla książkowej i filmowej postaci Drakuli. I choć współczesny rumuński przemysł turystyczny bardzo ochoczo korzysta z tych mrocznych asocjacji, geneza nazwy tej krainy historycznej położonej w środkowej Rumunii, otoczonej ze wszech stron dzikimi i niedostępnymi pasmami górskimi Karpat, jest znacznie bardziej prozaiczna, nie mająca żadnych złowieszczych konotacji, a już na pewno nie odnosząca się do postaci najpopularniejszego wampira w kulturze masowej.
 |
| Przed Bramą Gotycką w Skalnym Mieście |
Adrspasskoteplicke Skaly są masywem górskim położonym w Sudetach Środkowych, stanowią część Gór Stołowych podobnie jak nasze Błędne Skały, i podobnie jak one powstały z piaskowca, w wyniku nierównej odporności na wietrzenie i erozję poszczególnych jego warstw, uformowane przez wodę, wiatr i niskie temperatury na przestrzeni milionów lat. Stanowią rezerwat przyrody i są znaną atrakcją turystyczną, obleganą przez tłumy o każdej porze roku. Znajdują się w północno - wschodnich Czechach, w okolicy wsi Adrspach i miasteczka Teplice nad Metuji, niecałą godzinę drogi samochodem z Kudowy – Zdroju. Zajmują zawrotną powierzchnię 1800 ha.
 |
| Widok z Montepulciano na Val d'Orcia |
Co jeszcze zapadło mi w pamięć lub zauroczyło w Toskanii?
 |
| Plaża w Łebie |
Wieki nie byłam nad polskim morzem. Moim marzeniem było pojechać tam, by włóczyć się samotnie godzinami, w ciszy i spokoju, po nadmorskich plażach. Obawiałam się, że to mało realne marzenie, że raczej nie uniknę zgiełku, hałasu i tłumów turystów, a jednak się udało! Wystarczyło udać się tam poza sezonem i pojawiać się na plaży wcześnie rano. Wtedy miałam ją całą dla siebie, na długie godziny.
Do Łeby wybrałam się na długi majowy weekend. To niewielkie miasteczko stanowiło moja bazę wypadową i świetnie się sprawdziło w tej roli. Miałam stamtąd relatywnie blisko w każde z miejsc, które zaplanowałam zobaczyć i zwiedzić. Pogoda też trafiła się nie najgorsza, jak na początek maja. Nie padało, było umiarkowanie słonecznie (lub umiarkowanie pochmurno, zależy jak na to spojrzeć), no i wietrznie, ale tego należało się spodziewać. Aura niemalże idealna na wędrówki i odkrywanie nowych, ciekawych miejsc.
 |
| Florencja |
Florencja położona jest w środkowej części Włoch, u stóp Apeninów, nad rzeką Arno. Jest stolicą Toskanii, kolebką i prawdziwą perłą Renesansu, o przebogatej, barwnej i niezwykle burzliwej historii.
Miasto zostało założone przez Etrusków, ale zburzone przez Sullę w 82 r p.n.e. i odbudowane przez Juliusza Cezara w 59 r p.n.e. jako kolonia dla byłych żołnierzy i nazwane Florentia. Jako że została zbudowana na planie obozu wojskowego, posiada szachownicowy układ ulic, który można podziwiać po dziś dzień. Podbijana kolejno przez Ostrogotów, Gotów, Longobardów i Franków, od początku XI wieku zaczęła wreszcie zyskiwać na znaczeniu jako ośrodek handlu, głównie z uwagi na położenie - na drodze z Francji do Rzymu.
 |
| Piazza della Cisterna, San Gimignano |
San Gimignano to niewielkie, urokliwe, otoczone grubymi, kamiennymi murami miasteczko położone w dolinie rzeki Elsy, na wzgórzu w połowie drogi między Sieną a Florencją. Jednak nie tylko jego położenie sprawia, że góruje nad otoczeniem i jest widoczne z daleka. Dzieje się tak za sprawą wysokich, charakterystycznych, czworokątnych wież, dzięki którym San Gimignano zyskało dumne miano Średniowiecznego Manhattanu – z dawno minionych czasów zachowało się 14 takich budowli, tworzących wyjątkowy, intrygujący krajobraz miasta.
 |
| Z Piombino na Elbę |
Jeśli kiedykolwiek będziecie planować zwiedzanie Toskanii, nie zapomnijcie uwzględnić w swoim projekcie wizyty na niewielkiej, malowniczej i zdecydowanie wartej tego, by postawić na niej stopę, wyspie. Najprościej dostać się na Elbę promem z Piombino i tak też zrobiłam.
Elba jest trzecią co do wielkości wyspą należącą do Archipelagu Wysp Toskańskich, położonych na Morzu Tyrreńskim, między Półwyspem Apenińskim a Korsyką. Od stałego lądu dzieli ją zaledwie dwanaście kilometrów. Najwyższym szczytem Elby jest Monte Cappane o wysokości 1017 m n.p.m., zwany dachem Toskanii. Największym miastem jest Portoferraio i to tam dziś Was zabiorę.
Moja włóczęga po Górach Stołowych miała miejsce trzy lata temu, ale z każdym mijającym rokiem coraz bardziej kusi mnie, żeby tam wrócić. Spowite mleczną mgłą fantastyczne, nadzwyczajne w swej różnorodności formacje skalne, niesamowicie działające na wyobraźnię, sprawiają, że miejscowe opowieści o karkonoskim Duchu Gór - Liczyrzepie, wydają się być dziwnie realne. Baśniowy klimat Błędnych Skał wabi turystów o każdej porze roku i chociaż poza sezonem – a więc od końca października do początku maja – wchodzi się na własną odpowiedzialność - ruch na trasie nie jest specjalnie imponujący, moim sposobem na uniknięcie tłumów jest pojawienie się na szlaku wcześnie rano :) Zawsze działa!
 |
| Pumeks z Wezuwiusza |
Tak pisał o kataklizmie, który dotknął Pompeje, Pliniusz Młodszy w listach do Tacyta. Co prawda spisał te słowa po dwudziestu pięciu latach od chwili, w której czas dla mieszkańców miasta się zatrzymał i prawdopodobnie minął się nieco z prawdą, wskazując datę 24 sierpnia 79 r. n.e., niemniej jednak jest to relacja naocznego świadka katastrofy. Zguba nadeszła z zupełnie nieoczekiwanej strony, przeistaczając źródło bogactwa i urodzaju krainy w przyczynę jej zagłady.
 |
| Pafos |
Mój pierwszy pobyt na Cyprze był niezwykle krótki, miałam zaledwie dwa pełne dni na to, by przekonać się, co ta niewielka wyspa ma do zaoferowania. Nigdy nie wybieram się w podróż w ciemno, za każdym razem dokładnie wiem, co chcę zobaczyć, gdzie pojechać, czego doświadczyć. Tak też było i tym razem. Warto pamiętać o tym, by wymyślony i pieczołowicie ułożony plan zwiedzania nie był zbyt bogaty i przeładowany - przekonałam się, że czasem na dobre wyjdzie nam zrezygnowanie z kolejnej turystycznej must see atrakcji na rzecz zwyczajnego, spokojnego spaceru mniej obleganymi uliczkami miasta czy też brzegiem morza o nietypowych dla większości turystów godzinach. Wspomnienia takich chwil pozostają dłużej i wyraźniej w pamięci, a o to przecież chodzi.
