"Wyspa Tokio"

Autor: Natsuo Kirino
Tytuł: Wyspa Tokio
Wydawnictwo: Sonia Draga, 2012
Ilość stron: 340
Okładka: miękka ze skrzydełkami

Jak zachowuje się człowiek pozbawiony dobrodziejstw cywilizacji, rzucony w przypadkowe towarzystwo nieznanych mu ludzi i skazany na ich obecność, uwięziony w miejscu, z którego nie ma ucieczki? Jaki wpływ na ludzką psychikę ma tak skrajnie niekomfortowa, prymitywna sytuacja, kiedy wszelkie znane normy moralne i społeczne tracą rację bytu, powszechnie akceptowalne zachowania - sens, egzystencja ogranicza się do bezpardonowej walki o przetrwanie, a wszystkie pragnienia redukują do jednego: by znaleźć wyjście z tej matni, móc wrócić do dawnego życia, do cywilizacji, która bezpiecznie określała granice naszego człowieczeństwa?

Takashi i Kiyoko to małżeństwo w średnim wieku, które wybrało się jachtem w podróż dookoła świata. Ich rejs brutalnie przerwał tajfun, który rzucił ich na samotną, bezludną wyspę zagubioną gdzieś na oceanie.

Niedługo potem dołącza do nich grupka dwudziestu trzech młodych japońskich robotników, którzy uciekli z wyspy w pobliżu Okinawy, a krótko po nich - kolejnych kilku pechowców, tym razem nielegalnych chińskich imigrantów. Niewielka wysepka zaludnia się, jej mieszkańcy siłą rzeczy wchodzą ze sobą w różne relacje.

"Skrzydła nad Delft"

Autor: Aubrey Flegg
Tytuł: "Skrzydła nad Delft"
Seria: "Louise"
Wydawnictwo: Esprit, 2012
Ilość stron: 251
Okładka: miękka ze skrzydełkami

Skrzydła nad Delft to pierwszy tom trylogii Louise autorstwa Aubreya Flegg, która przenosi nas do XVII - wiecznej Holandii, a dokładnie - do jednego z jej najstarszych miast, uznanego niderlandzkiego ośrodka artystycznego słynącego również z produkcji i zdobnictwa porcelany, Delft. Fabuła powieści, podobnie jak w przypadku Dziewczyny z perłą Vermeera osnuta jest wokół historii powstania portretu, zaś postaci historyczne utożsamiane ze złotym wiekiem malarstwa czy niderlandzką kulturą tego okresu, jak Rembrandt van Rijn, Carel Fabricius czy Baruch Spinoza unoszą się w tle przydając powieści niepowtarzalnego kolorytu i charakterystycznego klimatu, rewelacyjnie oddając ducha epoki.

16 - letnia Louise Eeden jest jedyną córką i oczkiem w głowie tatusia, największego w Delft producenta porcelany, a zarazem jej uznanego projektanta. Od dzieciństwa przyjaźni się z Reynierem DeVries, synem właściciela konkurencyjnej firmy zajmującej się wyrobem ceramiki, jednak przerażają ją szerzące się po mieście pogłoski o ich rychłych zaręczynach. Louise jest rozdarta pomiędzy poczuciem obowiązku - wie, że połączenie obu rodów i firm zagwarantowałoby jej ojcu wymarzoną artystyczną niezależność - a głosem serca; inteligentna, bystra, niezależna i żądna wiedzy dziewczyna nie może znieść protekcjonalnego i zadufanego w sobie Reyniera.

"Sposób na Elfa"

Autor: Marcin Pałasz
Tytuł: "Sposób na Elfa"
Wydawnictwo: Skrzat, 2012
Ilość stron: 214
Okładka: miękka

Jeśli macie ochotę na książkę tyleż wzruszającą, co zabawną, pogodną i buzującą optymizmem, lekturę zarówno lekką, jak i opatrzoną głębokim, pięknym przesłaniem, w dodatku z przesympatycznym czworonogiem w roli głównej, sięgnijcie po Sposób na Elfa autorstwa Marcina Pałasza. Jego rozbrajające poczucie humoru, oryginalny styl i niebywałą pomysłowość miałam okazję poznać w trakcie lektury Zwłokopolskich i po cichu liczyłam na powtórkę tamtych emocji wywołujących prawdziwe salwy szczerego, niepowstrzymanego śmiechu. Nie zawiodłam się - z całą stanowczością i przekonaniem stwierdzam, że spędziłam z książką najbardziej beztroskie i radosne chwile od bardzo dawna.

Ojciec i syn - Duży i Młody według psiej nomenklatury - wprowadzają się do nowego mieszkania. Okazuje się, że obaj marzą o psie, kiedy więc nadarza się okazja zaadoptowania szczeniaka ze schroniska dla zwierząt, żaden z nich nie waha się ani chwili. Kiedy Elf trafia do nowego domu, jest przerażony, ale zarazem zdeterminowany, by właściwie wychować swoich właścicieli. Zabawny psiak szybko zdobywa serca domowników, którzy ze zdumieniem stwierdzają, że Elf jak nikt inny pasuje do tej pozytywnie zakręconej rodzinki. Choć przerażają go Śmiertelnie Groźne Rzeczy, jak Przyczajony Plecak, Złowrogie Nunchaku, Wygłodniała Deska Klozetowa czy Obłąkana, Wirująca Pralka, Elf wykazuje się niespotykaną odwagą, gdy trzeba ratować Dużego przed szarżującym dzikiem lub kota Czesława przed wywiezieniem na wysypisko, jak również niebywałym talentem do tropienia zarówno zaginionych spodenek, jak i osiedlowego złodzieja. Salwy śmiechu wywołują psie psoty (historia ze spadającym gołębiem!), jego zabawne reakcje i zachowania, które autorowi udało się przekazać ze zdumiewającym realizmem i porażającym humorem.

Jednak w tej beczce miodu jest i łyżka dziegciu - Elf rozpaczliwie tęskni za swoją bliźniaczą siostrą Erką, która pozostała w schronisku. Może i na to Duży będzie mógł jakoś zaradzić?

Sposób na Elfa to wyjątkowa, niesamowita książka. Rewelacyjnym pomysłem, który generuje zabawne sytuacje, okazało się ukazanie przygód bohaterów z podwójnej perspektywy: ludzkiej i psiej. Komizm sytuacyjny, którym naszpikowana jest lektura, wynika z konfrontacji tych dwóch punktów widzenia, różnych i niejednokrotnie zaskakujących reakcji na to samo zdarzenie. Autor wykazał się przy tym nie tylko znakomitą znajomością zwierzęcej psychiki, ale również ogromnym dystansem do samego siebie i doskonałym zmysłem obserwacji, dzięki czemu jego proza staje się wyjątkowo realistyczna, nacechowana niebagatelnym ładunkiem emocjonalnym oraz potężną dawką humoru.

Choć książka Marcina Pałasza jest wyjątkowo zabawna, posiada także ważne przesłanie. Opowiadając o przyjaźni człowieka i psa uczy młodego czytelnika empatii, szacunku i wrażliwości na los i krzywdę zwierząt. Autor umiejętnie wplata w fabułę garść praktycznych informacji, dzięki którym poznajemy kulisy psich adopcji; dotyczą one formalności, jakich należy w takim przypadku dopełnić oraz sposobu przygotowania domu i domowników na przybycie nowego członka rodziny - a wszystko to opisane lekkim, swobodnym stylem, pogodnie i z humorem, a przede wszystkim z takim entuzjazmem, że człowiek od razu ma ochotę pobiec do najbliższego schroniska dla zwierząt.

Pies to obowiązek i odpowiedzialność - o tym nie wolno nam zapominać - ale też ogromna frajda dla całej rodziny; w takim przekonaniu utwierdza nas autor wzruszając i bawiąc jednocześnie - i to jak bawiąc! Niekontrolowane wybuchy śmiechu gwarantowane:)

Gorąco polecam tę wyjątkową lekturę wszystkim czytelnikom niezależnie od wieku.

Moja ocena: 5/5

Opublikowane na stronie: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/141852/sposob-na-elfa/opinia/6568242#opinia6568242 

za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Skrzat ;)

"Inkwizycja na ziemiach polskich"

Autor: Szymon Wrzesiński
Tytuł: "Inkwizycja na ziemiach polskich"
Wydawnictwo: Replika, 2009
Ilość stron: 216
Okładka: miękka

Inkwizycja stanowi jedną z najbardziej ponurych kart w historii Kościoła i jako taka na przestrzeni stuleci wywoływała ogromne kontrowersje. Do dziś zresztą zdania na jej temat są podzielone: jedni widzą w inkwizytorach strażników prawd objawionych w Piśmie Świętym strzegących Kościół przed zalewem herezji, którym udało się utrzymać względny ład społeczny i religijny w okresie średniowiecza, inni zaś widzą w nich bezdusznych i wyrachowanych oprawców stojących na straży władzy i wpływów kościelnych hierarchów, niebezpodstawnie przekonanych o tym, że każdy nowy ruch społeczno - religijny jest w stanie osłabić wewnętrznie Kościół i zmniejszyć zyski ze świętopietrza, odpustów, darowizn czy dziesięcin.

Szymon Wrzesiński zapewniając, że prawda jak zwykle leży pośrodku, podejmuje w swej publikacji tematykę inkwizycji kościelnej na ziemiach polskich. Zadanie wcale niełatwe, głównie ze względu na potężne braki w materiałach źródłowych - autor zmuszony był oprzeć się głównie na swej rozległej na szczęście wiedzy dotyczącej polskiego społeczeństwa okresu średniowiecza, analizie pośrednich materiałów źródłowych oraz strzępków dostępnych informacji, niejednokrotnie nieprofesjonalnie subiektywnych i na ich podstawie pokusić się o szerszą ocenę oraz interpretację zjawiska inkwizycji.

"Baśnie afrykańskie"

Autor: Roger. D. Abrahams
Tytuł: "Baśnie afrykańskie"
Seria: "Baśnie etniczne"
Wydawnictwo: G+J, 2012
Ilość stron: 435
Okładka: miękka

Opowiadać historie to w nieskończoność na nowo tworzyć świat, społeczeństwo, ludzkość.

Opowieści z Czarnego Lądu w znacznej mierze różnią się od tych wywodzących się z naszego kręgu kulturowego, dlatego też są dla nas niezbyt zrozumiałym, często dziwacznym powiewem egzotyki. Wystarczy jednak choćby niewielka znajomość specyfiki i realiów życia kontynentu oraz roli tradycji przekazu ustnego, by opowieści te ożyły również w naszej wyobraźni, by okazało się, że podobnie jak dla nas mity, baśnie i legendy, tak i gawędy afrykańskie mają w gruncie rzeczy charakter uniwersalny i stanowią sposób na oswajanie człowieka z otaczającą go rzeczywistością, wyjaśnianie tajemnic życia, udzielanie odpowiedzi na pytania fundamentalne, ale też podtrzymywanie tradycji, cementowanie społeczności, budowania więzi rodzinnych i społecznych czy utrwalanie postaw moralnych zgodnych z obyczajowością społeczności.

"Chłopiec w walizce"

Autor: Lene Kaaberbol, Agnete Friis
Tytuł: "Chłopiec w walizce"
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc, 27. 06. 2012
Ilość stron: ?
Okładka: miękka

Do czytania skandynawskich kryminałów specjalnie namawiać mnie nie trzeba. Pociąga mnie w nich zwłaszcza mroczny, ponury klimat, który w połączeniu z psychologiczną głębią tworzy niepowtarzalną mieszankę będącą w stanie uwieść niejednego czytelnika. Chłopiec w walizce nie tylko w niczym nie odbiega od tego znanego i lubianego standardu, ale też ma do zaoferowania znacznie więcej - powieść niejeden raz Was zaskoczy, a z pewnością również głęboko poruszy.

Dunka Nina Borg jest pielęgniarką Czerwonego Krzyża, osobą niezwykle empatyczną i wrażliwą na ludzką krzywdę. Mocno rozwinięte poczucie misji i bezkompromisowość sprawiają, że stale jest w rozjazdach pomagając pokrzywdzonym w najbardziej niebezpiecznych rejonach świata - Nina angażuje się emocjonalnie w swoją pracę bez reszty i z poświęceniem kosztem życia rodzinnego, z czym nie potrafi pogodzić się jej mąż, Morten.

"Smutna historia braci Grossbart"

Autor: Jesse Bullington
Tytuł: "Smutna historia braci Grossbart"
Wydawnictwo: Mag, 2012
Ilość stron: 383
Okładka: twarda

Stwierdzić, że bracia Grossbart byli okrutnymi i samolubnymi zbójami, to obrazić nawet najwstrętniejszego rozbójnika, a nazwać ich krwiożerczymi świniami, to zniesławić nawet najpaskudniejszego wieprza. - rzadko kiedy opis głównych bohaterów jest równie trafny i choć brzmi dość zabawnie, zaręczam Wam, że to tylko pozory. Bracia Grossbart to rzeczywiście najbardziej odrażające i plugawe typy, z jakimi kiedykolwiek zetknęliście się na kartach powieści. To antybohaterowie w najbardziej dosłownym znaczeniu tego słowa, choć wymykają się wszelkim znanym bandyckim stereotypom; daleko im zarówno do sprawiedliwego banity w charakterze Robin Hooda czy Janosika, jak i typowego sadystycznego psychopaty pokroju Freddy'ego Krugera lub Michaela Myersa. Urodzeni w niemieckiej mieścinie Bad Endorf bliźniacy Manfried i Hegel stanowią skondensowaną mieszankę najbardziej nikczemnych ludzkich cech - starannie selekcjonowanych przez pokolenia - zamkniętych w równie odrażającej postaci. Kontynuując długą rodzinną tradycję utrzymywali się z okradania grobów bezlitośnie mordując każdego, kto stanął im na drodze.

"Honor patrycjusza"

Autor: Anthony Riches
Tytuł: "Honor patrycjusza"
Seria: "Cesarstwo"
Wydawnictwo: Bellona, 2012
Ilość stron: 430
Okładka: miękka

Honor patrycjusza to pierwsza część trylogii z dziejów starożytnego Rzymu zatytułowanej Cesarstwo.

Powieść osnuta jest wokół losów młodego oficera gwardii pretoriańskiej, Marcusa Valeriusa Aquili; zostaje on wysłany przez ojca z sekretną misją na rubieże imperium, do deszczowej i targanej niepokojami Brytanii. Na miejscu dowiaduje się, ze jego ród popadł w niełaskę cesarza Kommodusa, rodzina prawdopodobnie została stracona, a jego wyjazd został zaaranżowany przez ojca, by ocalić mu życie. Młody człowiek zostaje oskarżony o zdradę i aresztowany, na szczęście senator Aquila okazał się bardziej przewidujący w kwestii przyszłości syna, niż swojej i reszty rodziny. Marcus, by uniknąć gniewu cesarza i przeżyć, pod przybranym nazwiskiem dołącza do stacjonujących za Wałem Hadriana oddziałów pomocniczych strzegących pogranicza - I kohorty Tungrów. Nieprzyzwyczajony do surowych warunków i prawdziwego niebezpieczeństwa, będzie musiał zaznać wszelkich trudów żołnierskiego żywota. Jako dowódcy IX centurii nie tylko przyjdzie mu walczyć o przetrwanie z dzikimi hordami jednoczących się i coraz liczniejszych Brytów, lecz także o szacunek i autorytet wśród zaprawionych w bojach podwładnych. Wkrótce pozna, czym jest prawdziwa przyjaźń, lojalność i braterstwo, jak smakuje zakazana miłość i jaką cenę trzeba za to wszystko zapłacić.

"Cień gejszy"

Autor: Anna Klejzerowicz
Tytuł: "Cień gejszy"
Wydawnictwo: Replika, 2011
Ilość stron: 251
Okładka: miękka ze skrzydełkami

Niewiele jestem w stanie poradzić na to, że nieodparcie kuszą mnie wszelkie książki, które mają cokolwiek wspólnego z dawną kulturą i tradycją Japonii. Nie jestem ani znawczynią, ani fanatyczką tematu, mimo to nieodmiennie elektryzują mnie i rozbudzają wyobraźnię słowa takie jak "samuraj", "gejsza" czy "kamikaze", a wychodząc z założenia, że lepiej ulec pokusie, niż starać się ją zwalczyć, zwykle tak właśnie robię.

Jeśli chodzi o Cień gejszy autorstwa Anny Klejzerowicz, to oprócz tytułu zaintrygowała mnie cudowna okładka - nie tylko w niezwykle pomysłowy sposób nawiązująca do fabuły, ale też zachwycająca subtelnym pięknem jednoznacznie kojarzącym się z Krajem Kwitnącej Wiśni. Odwrócona tyłem gejsza - w bogatym, ciężkim kimonie, misternym uczesaniu, tradycyjnie wybielonych plecach i twarzy, na tle charakterystycznych budynków gdańskiego nabrzeża w mistrzowski sposób oddaje tajemniczą atmosferę powieści nawiązując tyleż do japońskich kanonów piękna, co do współczesnych realiów, w jakich osadzona jest fabuła. Muszę przyznać, że jest to jedna z najbardziej urokliwych i najtrafniej powiązanych z treścią książki okładek, jakie zdarzyło mi się podziwiać; okazało się też, że jej zawartość jest równie intrygująca, jak okładka.

"Brak tchu"

Autor: George Orwell
Tytuł: "Brak tchu"
Wydawnictwo: Bellona, 2012
Ilość stron: 319
Okładka: miękka

Wiem tylko, że jeśli na czymś choć odrobinę wam zależy, lepiej już teraz się z tym pożegnajcie, ponieważ cały wasz świat pogrąża się, niknie powoli w bagnie przy wtórze serii z karabinu maszynowego.

Być może Brak tchu nie należy do najbardziej znanych utworów Orwella; być może nie dorównuje siłą przekazu, rozmachem profetycznych wizji, mocą przestrogi przed zagrożeniem ze strony totalitaryzmu, jakie niepokoją i zachwycają nas w Roku 1984 czy Folwarku zwierzęcym, jednak z całą pewnością jest pozycją, na którą warto zwrócić szczególną uwagę.

Brak tchu nie jest bowiem wyrazem totalnego, wszechogarniającego pesymizmu, ostatecznego i bezdyskusyjnego, ale raczej epickim ostrzeżeniem zabarwionym nutą goryczy - i choć trudno dopatrzeć się w nim choćby cienia nadziei, jakoś łatwiej je przyjąć współczesnemu człowiekowi. Orwell nie uprawia tym razem czarnowidztwa w wymiarze politycznym, ale wieszczy na mniejszą skalę, dotyczącą codziennego życia każdego z nas.

"Trucizną mnie uwodzisz"

Autor: Jennifer Clement
Tytuł: "Trucizną mnie uwodzisz"
Wydawnictwo: Mała Kurka, 2012
Ilość stron: 206
Okładka: miękka

Kobieto, bogini
Trucizną spojrzenia mnie uwodzisz
Kobieto, rozsiewasz wokół woń
Kwitnącej pomarańczy

Niepokojące, melancholijne słowa piosenki Augustina Lary sączą się leniwie z gramofonowych głośników stojących w salonie skąpanym w ostatnich promieniach palącego, meksykańskiego słońca. Przelewają się przez karty powieści, stale obecne w tle, nadające jej niepowtarzalnego kolorytu - i tylko od nas zależy, jakie nadamy im znaczenie. Wszystko tu jest cudownie niejednoznaczne: zwiewne, subtelne i poetyckie, a jednocześnie buzujące intensywnością emocji, gwałtownością, trucizną. Nic nie jest tym, czym się wydaje, ale czyż nie na tym polega uwodzenie?

Emily Neale mieszka wraz z ojcem w starym domu na przedmieściach Mexico City. Od dnia, w którym jej matka zaginęła w tajemniczych okolicznościach podczas wyprawy na miejski targ, wychowywał ją troskliwy i nieco nadopiekuńczy ojciec z wydatną pomocą siostry Agaty, przełożonej sierocińca pod wezwaniem św. Róży z Limy.

"Córka Kleopatry"

Autor: Michelle Moran
Tytuł: "Córka Kleopatry"
Wydawnictwo: Sonia Draga, 2012
Ilość stron: 371
Okładka: miękka ze skrzydełkami

Historia miłości ostatniej królowej Egiptu Kleopatry i Marka Antoniusza uchodzi za jedną z najpiękniejszych, a zarazem najbardziej tragicznych w dziejach ludzkości. Nieszczęsne losy kochanków zainspirowały Michelle Moran do stworzenia fabuły oscylującej wokół barwnych, choć dramatycznych kolei życia dwojga dzieci będących owocem miłości tego związku, bliźniąt Aleksandra Heliosa i Kleopatry Selene, ostatnich potomków królewskiego rodu Ptolemeuszy.

Aleksandria, 30 r p.n.e.

Do Egiptu wkraczają zwycięskie legiony cesarza Oktawiana. Kleopatra i Antoniusz zdają sobie sprawę, że wszystko stracone i wybierają wspólną śmierć. Osierocają przy tym trójkę swoich dzieci: 10 - letnie bliźnięta Aleksandra i Selene oraz kilkuletniego Ptolemeusza. Rozkazem cezara pozostają przy życiu, by mogły wziąć udział w jego triumfie. Utraciwszy nie tylko wszystkich swoich bliskich, lecz także królewskie dziedzictwo, zdane na łaskę zwycięzcy, niepewne swego losu dzieci wyruszają w długą podróż do Rzymu, którą przeżyją tylko bliźnięta.