10 (nie)poważnych faktów o mnie

Jako że ostatnio dopadło mnie wiosenne zmęczenie i ogólne zniechęcenie, które może potrwać (i raczej potrwa) dłuższy czas, udało mi się wykrzesać z siebie energię jedynie na tego typu wpis. Rzadko opowiadam tu o sobie, teraz też specjalnie się nie wywnętrzam, ale zawsze coś. Poza tym lubię czytać u Was podobne wpisy, zwykle są zabawne i zwyczajnie fajnie jest się dowiedzieć o Was czegoś nowego, więc mam nadzieję, że i Wy będziecie dobrze się bawić. A przynajmniej uśmiechniecie się pod nosem. No i uwielbiam nominować kolejne osoby, niesamowitą frajdę to daje, ale do rzeczy. 

1. Mam lęk wysokości.

I to kosmiczny. Mam zawroty głowy i tracę równowagę stojąc na kuchennym taborecie. W walce z fobią nie pomogła mi przejażdżka diabelskim młynem ani wspinaczka na zabytkową kościelną wieżę schodami bez klatki schodowej. W pierwszym przypadku skończyło się na wtulaniu w podłogę  wagonika, w drugim na spełzaniu wzdłuż rozchwianej poręczy, wgapiając się w kilkudziesięciometrową przepaść pod sobą. Generalnie nie polecam.

2. Uwielbiam obcasy. 

Nie miałam problemu, żeby nauczyć się na nich chodzić, nie przerażają mnie nawet te monstrualne, potrafię w nich biegać i prowadzić samochód. Choć czasem mam ochotę poczuć ziemię pod stopami, wtedy przerzucam się na trampki lub baleriny. 

3. Moją najgorszą oceną z matury była piątka z francuskiego.
Nie pytajcie. 

4. Nie lubię piwa. 

Wręcz organicznie go nie znoszę. Nie lubię i już. I nie polubię. Koniec i kropka. 

5. Nie mam ręki do kwiatów. 

Potrafię wykończyć nawet kaktusa. Potwierdzone (wielokrotnie) info. 

6. Kocham świnki morskie.

Nieprzytomnie i do obłędu.

Ciekawa obserwacja: nie macie pojęcia, jak wielu ludzi na tę informację reaguje potrzebą uświadomienia mi, jakim to przysmakiem są świnki morskie w Peru. I jak często jest to ich jedyna reakcja na tę wieść. Której na dodatek  często towarzyszy uśmiech zadowolenia. Ludzie, serio? Co jest z wami nie tak?

7. Jestem chorobliwie punktualna. 

Wolę być godzinę przed czasem niż spóźnić się pięć minut. Spóźnianie się wywołuje u mnie wręcz fizyczny dyskomfort. 

8. Klnę jak szewc. 

Dużo, często i soczyście. Jak się postaram, puszczam takie wiązanki, że uszy więdną. Moja córka płacze przy tym ze śmiechu, więc możliwe, że jednak można się do tego przyzwyczaić i traktować na luzie. 

Tak w ogóle, to polecam. Świetny sposób na rozładowanie stresu. 

9. Uwielbiam słodycze. 

Nie zemdli mnie nawet po zjedzeniu słoika Nutelli. Za jednym posiedzeniem.  Deal with it. 😎

10. Choć lata temu zaczęłam studiować etnologię i generalnie ciągnie mnie w stronę kierunków uznawanych za humanistyczne, przy jednoczesnej głębokiej niechęci do przedmiotów ścisłych typu matematyka i fizyka, właśnie zrobiłam technika elektroradiologii, czyli udało mi się przebrnąć przez pięć semestrów anatomii, fizyki, aparatury medycznej itp. I co zabawne - podobało mi się to! Życie bywa zaskakujące. 

Jeśli udało Wam się dobrnąć do końca notki, to wiedzcie, że do zabawy zapraszam Kota w Bookach, Z pamiętnika książkoholika i Powiało chłodem. Mam nadzieję, że nie dacie się prosić :)