"Królewskie romanse"

Autor: Leslie Carroll
Tytuł: "Królewskie romanse"
Wydawnictwo: Muza, 2014
Ilość stron: 606
Okładka: twarda

Prawdziwe królewskie romanse z bajką mają niewiele wspólnego. Co prawda rozgrywają się w równie oszałamiającej scenerii, ale rzadko kiedy kończą się ślubem. Sporadycznie zdarzają się królewskie małżeństwa zawierane z miłości bądź takie, w których z biegiem czasu pojawia się uczucie. W świecie, w którym małżeństwa aranżowano ze względów politycznych i dynastycznych, a ich głównym celem był międzypaństwowy sojusz oraz spłodzenie następcy tronu, zwyczajnie nie było w nich miejsca na miłość. Ta pojawiała się najczęściej - jeśli w ogóle - po ślubie i bynajmniej nie pomiędzy monarszą parą. Królewskie faworyty (rzadziej faworyci), oprócz urody, musiały wykazać się inteligencją i talentami wykraczającymi poza sypialnię, by zdobyć i utrzymać uwagę królewskiego kochanka, co z kolei umożliwiało im zdobycie władzy i wpływów pozwalających na zakulisowe władanie krajem, a także zapisanie się na kartach historii - często nie mniej wyraźnie, niż ich koronowani kochankowie, a niejednokrotnie w sposób bardziej odczuwalny, niż prawowite monarsze małżonki.

Książka Leslie Carroll (autorki chociażby trylogii o Marii Antoninie, którą wydała pod pseudonimem Juliet Grey) przedstawia zarówno najsłynniejsze, jak i te mniej znane związki i romanse europejskich władców, na przestrzeni niemal sześciuset lat. Historie, które swego czasu fascynowały i bulwersowały współczesnych i do dziś istnieją w masowej wyobraźni, obrastając warstwą legend, spod której trudno nieraz wyłuskać prawdę, autorka opowiada ze swadą rasowej gawędziarki, w zgodzie z historycznymi źródłami i przywiązując wielką wagę do realistycznej kreacji swoich bohaterów.

Wśród historii opowiedzianych przez Leslie Carroll prym wiodą takie, których bohaterowie znaleźli miłość poza małżeńską alkową. Królewskie metresy – niejednokrotnie prawdziwe szare eminencje, ale bynajmniej szare myszki – zyskiwały wpływy pozwalające im de facto sprawować rządy wespół z monarszymi kochankami. Wystarczy wymienić chociażby faworytę Henryka II Walezjusza, o dwadzieścia lat od niego starszą Dianę de Poitiers, która razem z nim zatwierdzała rządowe dokumenty, markizę de Montespan, która zyskała przydomek „prawdziwej królowej Francji” odsuwając w cień prawowitą żonę Ludwika XIV czy madame de Pompadour, której nazwisko swego czasu stało się synonimem kobiety dzierżącej ster władzy w państwie. Autorka przytacza również historię burzliwego związku carycy Katarzyny II i Grigorija Potiomkina, którzy ramię w ramię rządzili rosyjskim imperium, jednak zwykle monarchiniom nie uchodziło na sucho folgowanie grzesznym namiętnościom i próby przejęcia realnej władzy. Najlepszym tego przykładem są tragiczne losy królowej Danii, Karoliny Matyldy Hanowerskiej, która nie znalazłszy szczęścia w małżeństwie z chorym psychicznie Chrystianem VII Oldenburgiem, wdała się w romans z królewskim medykiem. Pechowo skończył także król Bawarii, Ludwik I Wittelsbach, któremu zawróciła w głowie egzotyczna piękność, niejaka Lola Montez, doprowadzając go do upokarzającej abdykacji i wygnania.

Bardzo nietypowym przykładem pozamałżeńskiego romansu jest związek, jaki łączył królową Francji, Marię Antoninę i hrabiego Axla von Fersena.  Do dziś historycy spierają się, czy była to wierna przyjaźń, platoniczne uczucie czy namiętny romans. Faktem pozostaje, że Szwed był królowej niezwykle oddany i niejednokrotnie ryzykował własnym życiem, by ją ratować, jednak stopień zażyłości, jaki ich łączył, pozostaje w sferze domysłów – i jest to jeden z powodów, dla których legenda nieszczęsnej władczyni wciąż pozostaje żywa.

Ale Leslie Carroll koncentruje się nie tylko na pikantnych opowieściach spoza małżeńskich łożnic królów. Dwie historie – w dodatku w obrębie jednej rodziny – są przykładem na to, że królewskie stadła mogą być szczęśliwe i spełnione, jeśli tylko nie wchodzi w grę polityka dynastyczna. Przyjaźń pomiędzy Jerzym VI Windsorem a Elżbietą Bowes-Lyon przerodziła się w miłość, małżonkowie stali się równoprawnymi partnerami, wzajemnie się wspierającymi i dopełniającymi – po dziś dzień budzą powszechną sympatię. Prawnuk pary, książę William, również odnalazł małżeńskie szczęście w związku z Kate Middleton – historia tej książęcej pary wieńczy publikację amerykańskiej pisarki, nieco może w plotkarskim stylu, ale z pewnością dobrze wpisuje się ona w tematykę Królewskich romansów.

Niniejsza książka to prawdziwa gratka dla miłośników historii rodem z królewskich dworów Europy; historii rozpalających zbiorową wyobraźnię tak przed wiekami, jak i współcześnie. Choć opowieści te przepełnione są uczuciami i namiętnościami nieobcymi żadnemu z nas, to jednak budzą znacznie większe emocje, kiedy dotyczą możnych tego świata. Leslie Carroll barwnie, z polotem, niezwykłą dbałością o szczegóły i zgodnie z przekazami historycznymi, snuje opowieści o królewskich miłościach i miłostkach. Wyczerpująco i rzetelnie, a zarazem z wyraźnie wyczuwalną pasją, obala narosłe przez stulecia mity, fałszywe przekonania, rozwiewa wątpliwości, prowadząc czytelnika przez meandry ludzkich ambicji, namiętności i emocji, zakulisowych intryg i walk o najwyższą stawkę – władzę i szczęście, które jakże rzadko szły ze sobą w parze.

Moja ocena: 5/5

Opublikowane na stronie: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/236266/krolewskie-romanse/opinia/22609716#opinia22609716

za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Muza oraz Businness & Culture