"Samotna"

Autor: Lisa Gardner
Tytuł: "Samotna"
Wydawnictwo: Sonia Draga, 2012
Ilość stron: 387
Okładka: miękka ze skrzydełkami

Czy wierzycie w zbiegi okoliczności? W przypadek, który nadaje kształt naszemu życiu i splata ze sobą ludzkie losy? Czy jednak możliwe jest tak staranne i dalekowzroczne zaplanowanie pewnej sytuacji, by wszelkie jej aspekty wskazywały na to, iż była dziełem przypadku? Planuje człowiek czy ślepy los?

Bobby Dodge jest doskonale wyszkolonym snajperem policji stanowej, prawdziwym twardzielem, którego przeszłość skrywa bolesną tajemnicę. Catherine Gagnon to piękna, magnetyzująco seksowna, pełna sprzeczności kobieta: bezwzględna i egoistyczna manipulatorka, a zarazem zahukana żona, zrozpaczona i zdesperowana matka próbująca ochronić dziecko przed brutalnością męża - pijaka, syna wpływowego sędziego, który wycisza wszelkie jego ekscesy. Przeszłość Catherine naznaczona jest mrocznymi wspomnieniami - jako dwunastolatka została porwana i uwięziona przez pedofila - psychopatę, który zamienił jej życie w koszmar, z którego nigdy się nie otrząsnęła.

Losy tych dwojga ludzi splatają się w wyjątkowo dramatycznych okolicznościach; choć pochodzą z różnych światów i wydawać by się mogło, że prowadzą życie, którego tryb wyklucza nawiązanie jakichkolwiek między nimi kontaktów, przedziwny splot wydarzeń sprawia, że ich drogi krzyżują się ze sobą w ułamku sekundy. Bobby zostaje wezwany do rodzinnej awantury w luksusowej kamienicy. Obserwując sytuację przez snajperską lunetę widzi, jak mężczyzna, mierząc z broni do swojej żony i dziecka, zaciska palec na spuście. Dodge jest zmuszony w jednej chwili podjąć decyzję będącą rezultatem długoletniego szkolenia i jego subiektywnej oceny sytuacji. Okazuje się, że zaważy ona na losach wielu ludzi, a przede wszystkim jego samego oraz kobiety, która ku jego zdumieniu bezgłośnie podziękowała mu za ocalenie życia, Catherine Gagnon.

To, co miało okazać się tragicznym w skutkach, ale jednak końcem rodzinnego dramatu, stało się zarzewiem wydarzeń, które zaczęły się Bobby'emu wymykać spod kontroli. Nagle policyjny snajper, którego postępowaniu niczego nie można zarzucić, staje się oskarżony o morderstwo syna sędziego, Jimmy'ego Gagnona, zaś pogrążona w żałobie wdowa uznana za wyrodną matkę maltretującą swego czteroletniego synka, Nathana. Bobby i Catherine, zaplątani w gąszczu oskarżeń, pozorów i kłamstw, mogą liczyć tylko na siebie. Dodge, nie zważając na ostrzeżenia przyjaciół i policyjnej psycholog, postanawia pomóc pięknej wdowie. Policja i prokuratura twierdzi, że Bobby został przez nią wykorzystany do zabójstwa męża, co próbuje udowodnić także sędzia Gagnon, choć kierują nim zupełnie inne pobudki, niż chęć odkrycia prawdy. Catherine przekonuje go, że padła ofiarą spisku, ze śmiercią męża nie ma nic wspólnego i pragnie tylko ocalić życie synka, który jest w niebezpieczeństwie. Bobby ma nie lada dylemat - czy zdecyduje się postawić na szali własną przyszłość, reputację i karierę, gdy wszystkie dowody świadczą o winie Catherine? Wszystko przemawia przeciw niej - za wyjątkiem niekłamanej miłości do dziecka.

Samotna to jeden z najlepszych thrillerów psychologicznych, jakie czytałam. I to nie tylko ze względu na świetnie skonstruowaną, trzymającą w nieustannym napięciu, błyskotliwą intrygę kryminalną, ale przede wszystkim fascynująco niejednoznaczną, przewrotną, bogatą warstwę psychologiczną, która nadaje powieści charakteru i głębi. Autorka bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę - fenomenalne zwroty akcji, pozornie sprzeczne przesłanki, z których nie jesteśmy w stanie stworzyć bezpiecznie jednoznacznego obrazu sytuacji, w jaką wplątali się główni bohaterowie, nieprzerwanie intrygują i zmuszają do intelektualnej gimnastyki.

Bohaterowie tylko z pozoru są stereotypowi - tak naprawdę są głęboko skomplikowani wewnętrznie, skonfliktowani ze sobą, pełni tajemnic, które skrywają sami przed sobą. Fabuła stopniowo odsłania ich sekrety nie tylko przed czytelnikiem, ale również przed samymi bohaterami, a że są one bezpośrednio powiązane z wydarzeniami ją napędzającymi, mamy wrażenie, że razem z nimi odkrywamy krok po kroku nie tylko zawiłości intrygi, lecz także ich własne lęki i pragnienia, docieramy do sedna ich osobowości. Kim w rzeczywistości jest pełna sprzeczności Catherine - skrzywdzoną, małą dziewczynką o pogruchotanej psychice, próbującą nieudolnie naśladować emocje i reakcje tak zwanych normalnych ludzi, wypraną z wszelkich uczuć wytrawną manipulantką, bez skrupułów wykorzystującą mężczyzna według własnych, egoistycznych potrzeb czy też zrozpaczoną i kochającą matką zdolną do wszystkiego, by ocalić własne dziecko? Daję słowo, Catherine niejeden raz Was zaskoczy i nawet po zakończeniu lektury będziecie mieli poważny problem z jednoznaczną oceną tej postaci. A Bobby Dodge? Choć brzmi to banalnie, ten policyjny twardziel nosi w sobie dawne krzywdy i urazy, które jednak w zaskakujący sposób wiążą się z wydarzeniami stanowiącymi oś fabuły, tłumaczą jego słabość do jednego z aspektów osobowości Catherine oraz specyficzną życiową postawę. Ogromnym atutem powieści jest to, że autorka stopniowo odkrywa przed czytelnikiem zawiłości psychiki bohaterów, która ma notabene kluczowe znaczenie dla przebiegu akcji i rozwoju fabuły. Wszystko jest tu dopracowane w najdrobniejszych szczegółach, drobiazgowo przemyślane i zasadne, co przekłada się na wiarygodność postaci, głównie pod kątem psychologicznym - i nie mam tu na myśli tylko i wyłącznie bohaterów pierwszoplanowych.

Akcja powieści trzyma w nieustannym napięciu - i niepewności co do dalszych losów bohaterów, gdyż fabuła wcale nie jest tak przewidywalna, a jej przebieg tak oczywisty, jak mogłoby się wydawać. - wręcz przeciwnie; autorka wodzi czytelnika za nos nie pozwalając wyrobić sobie ostatecznej i jednoznacznej opinii na temat wydarzeń, wokół których koncentruje się fabuła.

Wstydliwe i bolesne rodzinne sekrety, psychiczne obciążenia związane z pracą policyjnego snajpera, koszmarne wspomnienia z dzieciństwa uniemożliwiające nawiązanie normalnych relacji z otoczeniem, przeniesienie własnych lęków na dziecko, poczucie osaczenia i bezradność wobec oskarżeń i kłamstw - ta powieść to prawdziwy melanż emocjonalno - psychologiczny, który nie staje się chaosem tylko dzięki temu, że autorka znakomicie panuje nad swoimi bohaterami, fabułą i wrażeniami czytelnika. Bogactwo poruszanych zagadnień zaskakuje, zadziwia jednakże to, że żadne z nich nie zostało potraktowane po macoszemu, lecz dokładnie i błyskotliwie przeanalizowane i brawurowo wplecione w fabułę. To właśnie głębia płaszczyzny psychologicznej podsyca naszą ciekawość, potęguje napięcie i napędza wymiar fabularny powieści. Tu nic nie jest czarne lub białe, świat jest zbudowany z różnych odcieni szarości.

Samotna intryguje, porusza i jak mało która powieść znakomicie uwypukla zawiłości ludzkiej psyche. W rewelacyjny sposób łączy dynamiczną, wartką, pełną nieoczekiwanych zwrotów akcję z głębią psychologiczną i emocjonalną bohaterów, tak autentycznych w swoim życiowym zagubieniu. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom thrillerów, suspensu i sensacji - to będzie niezapomniana lektura:)

Moja ocena: 5/5

Opublikowane na stronie: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/60386/samotna/opinia/6737588#opinia6737588 

za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Sonia Draga :)